Pochodzi z górskich rejonów Azji. Chętnie porasta omszone skały, brzegi małych strumyków i butwiejące pnie drzew. Na jednorocznych jajowatych bulwach wyrastają długie, eliptyczne liście opadające po wegetacji, kiedy roślina wchodzi w okres spoczynku. Urodę niewielkim storczykom nadają duże pojedyńcze kwiaty w całej gamie pastelowych kolorów, od białego przez jasno do ciemnoróżowego. Nadają się do amatorskiej uprawy doniczkowej. Najlepiej czują się na północnym lub wschodnim oknie, chronione przed intensywnymi promieniami słonecznymi.
Rośliny powinno przesadzać się co roku do nowego podłoża(po przekwitnieniu), gdy zaczynają tworzyć nowe pędy i korzenie. Jako podłoże do uprawy potrzebny jest kwaśny i lużny substrat złożony z kwaśnej ziemi liściowej, pociętego mchu torfowca, grubych, wpół przegnitych igieł sosnowych oraz dobrze przeleżałej kory sosnowej z niewielkim dodatkiem piasku.
Bulwy sadzi się tylko do połowy, pleione nie znosi nadmiaru wody - łatwo gnije.
Latem doniczkę z pleione można wynieść do ogrodu, stawiając je w cienistym, zacisznym miejscu. Można też wysadzić z całą bryłą korzeniową w pobliżu osłoniętego, dobrze zdrenowanego ogrodu skalnego.
Jesienią przed przymrozkami, kiedy liście żółtną trzeba wnieść doniczkę do domu i postawić w chłodzie - przechodzą teraz okres spoczynku trwający do wiosny. W tym czasie podlewa się tylko tyle by nie przeschły. Podlewanie wznawiamy z chwilą ukazania się nowych pędów.
Prawidłowo kwitnie na przełomie kwietnia i maja.
Zamiera od sierpnia do pażdziernika.
